۹۴/۰۲/۰۱
تنهایی‌های اهل گناه
راه توبه برای این باز است که انسان در این دنیا در حال تمرین و امتحان است و الا معصیت پروردگار عالم به هیچ وجه جبران‌پذیر نیست. انسان گناهکار خیلی تنهاست چرا که تمام کائنات، عاشق پروردگارند و با گناهکار دشمن می‌شوند. همانطور که کائنات با انسان مطیع خدا دوستی می‌کنند.
منازل اهل دنیا غربت عجیبی دارند، نمی شود با آن کنار آمد، می خواهی اما هرچه می کنی نمی توانی.بوی مبهم بی کسی از در و دیوار بی نورشان بلند است. اندرونی ها تاریک شده و فانوسی نیست تا ببینند از سفره های بی برکت چه برمی چینند.چهرهاشان حتی وقتی فریاد شوق دارند و قهقهه سر می دهند درمانده و بی صفاست.بانگاه کردن به آنها عمیق ترین و تاریک ترین چاه های این جهان پست را کشف می کنی.
غریبم خدایا ، عزم کوچ دارم ازین سرزمین ظلمت زده عنایتی بفرما