ماه رمضان ماه نزول قرآن است و ماه محرم ماه نزول قرآن ناطق. اگر نزول به این معنا باشد که «چیزی در دسترس ما قرار گیرد» در بین امامان، اباعبدالله‌الحسین(ع) بیش از هر امامی در دسترس فهم و عاطفۀ ما قرار گرفته. لذا محرم می‌تواند ماه نزول قرآن ناطق به‌حساب بیاید. وقتی حسین(ع) در گودی قتلگاه به زمین افتاد این نزولی است که به دلهای ما پیدا کرد...
از جلسات خانگی و اقدامات شخصی برای محرم غافل نشوید، مثلاً یک سیاهی به ماشینت بزن، یک روضۀ چند نفره در خانه‌ات بیانداز؛ خرجش هم یک چایی است. یک سیاهی جلوی درِ خانه‌ات بزن. یک سیاهی هم درون خانه‌ات آویزان کن، بگو:« ما عزاداریم» لااقل بچۀ خودت که می‌فهمد. اینها اثر دارد... قرار ما روز قیامت؛ ببینیم این کارهای به ظاهر کوچک، چقدر اثر داشته است.
همین‌که خبر شهادت سیدالشهداء(ع) به کسی برسد برای ساخته شدنش کافیست؛ این خبر، حب‌الدنیا را از دل خارج می‌کند. این یک قاعدۀ طلایی برای اعلام اثر عاشورا در انسان‌هاست. هر کس این اثر را نگرفته، هنوز عاشورایی نشده. وقتی خبر شهادت مسلم و هانی را به امام حسین(ع) دادند، حضرت فرمود: «بعد از شهادت آنها، دیگر خیری در این زندگی نیست. این یعنی دیگه «من کربلایی شدم». وقتی خبر شهادت مسلم، چنین اثری دارد، خبر شهادت حسین(ع) باید با ما چه کند؟
امام حسین(ع) به کوفیان فرمود: «می‌خواهم شما را از یزید نجات دهم» اما آنها مقابلش ایستادند و نگذاشتند حسین(ع) کارش را انجام دهد. همین داستان عاشورا، در دل تک تک ما هم اتفاق می‌افتد.
مودّت نسبت به اهل‌بیت(ع) بر ما واجبست. (قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی؛ شوری/23) مودّت، محبتی است که باید ابراز شود. اگر ما در محرم محبّت خودمان را به امام حسین(ع) ابراز نکنیم
ماه رمضان ماه نزول قرآن است و ماه محرم ماه نزول قرآن ناطق. اگر نزول به این معنا باشد که «چیزی در دسترس ما قرار گیرد» در بین امامان، اباعبدالله‌الحسین(ع) بیش از هر امامی در دسترس فهم و عاطفۀ ما قرار گرفته. لذا محرم می‌تواند ماه نزول قرآن ناطق به‌حساب بیاید. وقتی حسین(ع) در گودی قتلگاه به زمین افتاد این نزولی است که به دلهای ما پیدا کرد...
محرم انسان را مؤدّب می‌کند و ادب را به انسان می‌آموزد. روضه‌های کربلا خودبه‌خود انسان را با ادب و با حیا بار می‌آورد. ادب ظرف حیا، تقوا و آورندۀ عبودیت در روح انسان است. ادب انسان را کنترل می‌کند و انسان مؤدّب بسیاری از گناهان را مرتکب نمی‌شود. مظهر ادب در کربلا ابالفضل العباس(ع) است. رسول خدا(ع) فرمودند: حق فرزند بر والدینش این است که او را مؤدب کند و به او ادب بیاموزد.
نخستین اثر طبیعی و خودبه‌خودی عزاداری محرم بر انسان، افزایش محبت نسبت به خانواده است. وقتی انسان در معرض روضه‌های کربلا قرار می‌گیرد، از آنجایی که اکثر روضه‌های کربلا خانوادگی هستند، اوّلین اثر آن تقویت عواطف در خانواده است. با توجه، این اثر بیشتر هم می‌شود.
از جلسات خانگی و اقدامات شخصی برای محرم، غافل نشوید. مثلاً یک سیاهی به ماشینت بزن. یک روضۀ 5-6 نفره در خانه‌ات بیانداز؛ خرجش هم یک چایی است. یک سیاهی هم جلوی درِ خانه‌ات بزن. یک سیاهی هم درون خانه‌ات آویزان کن، بگو: «ما عزاداریم» لااقل بچۀ خودت که می‌فهمد. اینها اثر دارد. قرار ما روز قیامت؛ ببینیم این کارهای به ظاهر کوچک، چقدر اثر داشته است.
