۰۱/۱۱/۲۹

کلیپ تصویری | چگونه روابط ما زیباتر می‌شود؟

شناسنامه

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 05:07
• منبع: خودآگاهی، آغاز حرکت و قدرتمندی؛ جلسۀ چهارم

• دریافت با کیفیت (پایین(14مگابایت)  | متوسط(20مگابایت) | بالا(40مگابایت) | صوت)

• آپارات

متن:

 اگر کسی مشغول خوبی‎های خودش شد نیمی از روابطش با دیگران درست می‎شود، نیمی از عیب‎هایش نسبت به دیگران برطرف می‎شود. اگر کسی مشغول بدی‎های خودش شد، نیم دیگری از روابطش با دیگران درست می‎شود مشغول بدی‎های دیگران نخواهد بود. انسان‎ها اگر به عیوب خودشان مشغول باشند، اگر مشغول دارائی‏های خودشان هم نکات مثبت هم نکات منفی خودشان باشند، رابطه‌شان با دیگران بهتر می‎شود.

چگونه روابط ما زیباتر می‌شود؟

 در بخش دیدن بدی‎های خود هم، آدم وقتی مشغول شد به دیدن عیب‎های خودش، دیگر عیب‎های دیگران را ول می‎کند، می‎بخشد. اصلاً عیب‎جویی در دیگران نمی‌کند. کینۀ کسی را به دل نمی‎گیرد. بابا من خودم پر عیب‎تر از بقیه هستم. و این یکی از فضائلی است که خیلی انسان بهش احتیاج دارد مخصوصاً در جامعۀ ایمانی. نمی‎دانم چند تا روایت برای شما بخوانم.

  مثلاً می‎فرماید که: «اَعْقَلُ النّاسِ مَنْ کانَ بِعَیْبِهِ بَصیرا وَ عَنْ عَیْبِ غَیْرِهِ ضَریرا»؛ عاقل‎ترین مردم کسی است که نسبت به عیب خودش بینا باشد و نسبت به عیب دیگران کور باشد. وقتی آدم درگیر عیب خودش شد دیگر اصلاً عیب دیگران برایش مهم نیست. بابا ولمان کن من خودم آنقدر گرفتاری دارم که شروع کنم به تفحّص در عیب دیگران. بعد می‎بینی چقدر رابطه آدم با دیگران قشنگ می‎شود به همه مهربان نگاه می‎کند. فقط این یک مادر است که می‎تواند به بچه‎های خودش چه‌جوری نگاه کند؟ خیلی بی‎عیب نگاه کند. عیب بچه‎هایش را هم توجیه می‎کند. واقعاً اگر کسی مشغول خودش بشود و مشغول دیدن عیب‎های خودش، مثل مادر با دیگران برخورد خواهد کرد. واقعاً اگر کسی مشغول خودش بشود، مثل مادر با دیگران برخورد خواهد کرد.

 اگر کسی مشغول دارایی‎های خودش بشود، مثل ثروتمند مهربان با دیگران برخورد خواهد کرد. دلش برای همه می‎سوزد و هی احساس می‎کند که خدا به او یک محبت‎هایی کرده که به دیگران نکرده و مهربانی خاصی نسبت به دیگران پیدا می‎کند. یا مثلاً می‎فرماید که، خیلی روایت در این زمینه هست. «الکَیِّسُ مَن کانَ غافِلاً عن غیرِهِ، و لنَفسِهِ کَثیرَ التَّقاضی»؛ زیرک کسی است که از خودش خیلی توقّع دارد، ولی از دیگران اصلاً توقّع ندارد. اینها علامت‎های تعادل روحی و روانی است.

 یکی از علائم سلامت روانی انسان این است که انسان خوبی‎های خودش را ببیند، دارائی‎هایش را ببیند. وقتی آدم هیچ‌کدام از خوبی‎های خودش را ندید و هی فقط خوبی‎هایی که دست دیگران هست دید، خب این از نظر نگاه مخدوش است دیگر. وقتی آدم عیب‎های خودش را ندید، بلکه عیب‎های دیگران را فقط نگاه کرد؛ خب این از تعادل روانی خارج می‎شود.

آنهایی که عیب خودشان را می‎بینند آدم پیش‌شان راحت است. هی عیب‎های ما را نمی‎جویند! عیب‎جویی نمی‎کنند. هم آنها با ما مهربان هستند، کسانی که مشغول عیب خودشان هستند با ما مهربان هستند؛ عیب داشته باشیم یا نداشته باشیم در مورد ما قضاوت غلط و منفی و تند نمی‎کنند. می‎بخشند راحت. هم ما کنارشان احساس راحتی داریم، احساس آرامش داریم.

 وقتی که آدم درگیر عیب خودش شد دیگر اصلاً عیب دیگران برایش مهم نیست. بعد می‎دانید چقدر رابطه آدم با دیگران قشنگ می‎شود؟! به همه مهربان نگاه می‎کند؛ مثل مادر با دیگران برخورد خواهد کرد.

«خودآگاهی، آغاز حرکت و قدرتمندی؛ جلسه چهارم»