شاخصی برای صداقت ما در ادعای ایمان به خدا
- تولید: بیان معنوی
- مدت زمان: 04:25 دقیقه
- منبع: رمضان، ماه امید برای ظهور(شرحی بر دعای افتتاح) / ج8
- 04:25 دقیقه | کیفیت (پایین(8 مگابایت) | متوسط(17 مگابایت) | بالا(71 مگابایت))
- آپارات: (ببینید)
متن:
ما اگر خواستیم بسنجیم که چقدر واقعا راست میگوییم در ادّعای خودمان که ایمان به خدا داریم، چقدر داریم راست میگوییم که واقعاً سعۀ وجودی پیدا کردیم و میتوانیم عالم آخرت را درک کنیم اینقدر روح بلندی پیدا کردیم؟ باید ببینیم که این ارتباط عاطفیمان به اولیاء خدا چقدر زیاد شده است. «صلّ علی الصدیقۀ الطاهره فاطمه الزهرا سیدة نساء العالمین.»
این یک حقیقت است اولیاء خدا وسط مناجات ما هستند. انتهای مناجات ما هستند، آغاز مناجات ما هستند. نمیشود حتی محبت به اولیاء خدا را یک چیز دانست در کنار یا در حاشیۀ ارادتورزیدن به پروردگار عالم. نه مغز این ماجراست. «صَلِّ عَلَى عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُوْمِنِینَ وَ وَصِیِّ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمِینَ.»
ما در دعای افتتاح توجه به محبت شدید به رسول خدا پیدا میکنیم. در این دعا بعد از محبت به رسول خدا خدمت اولیاء خدا میرسیم. «عَبْدِکَ وَ وَلِیِّکَ وَ أَخِی رَسُولِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلى خَلْقِکَ وَ آیَتِکَ الْکُبْرى وَ النَّبَإِ الْعَظِیمِ»؛ این اوصافی است که دعا کننده در دعای افتتاح از جان و دل برای علی بن ابیطالب(ع) امیرالمؤمنین بیان میکند. ما حتی میتوانیم یک باید تلقّی نکنیم محبت به اولیاء خدا را. بلکه آن را یک نتیجۀ طبیعی بدانیم. ما میتوانیم گاهی از اوقات در مورد ایمان خودمان هم تردید کنیم یا دربارۀ مقدار ایمان خودمان دچار تردید بشویم. اگر محبتی به اولیاء خدا در پسِ این ایمان نیست، پس این ایمان نیست. این چیز دیگری است، انسان خیلی راحت میتواند خودش را فریب بدهد.
واقعاً دعا یک رسم تشریفاتی نیست، باید اینها از سر علاقه باشد. دعا یکی از کارهایی که میکند اندازۀ احساسات آدم را به آدم نشان میدهد. بعضیها همین کلمات را میگویند اشک میریزند. و البته درستش هم همین است. بعضیها زیارت جامعه وقتی میخوانند سیر نمیشوند، برای بعضیها ولی زیارت جامعه خیلی طولانی است. میگوید چرا اینقدر توصیف کنیم اولیاء خدا را؟ «السلامُ علیکم یا أهلَبیت النّبوّه» جمعش بکنیم ماجرا را.
خب اینها مزۀ آن محبت را نچشیدند و این هم دقیقاً مساوی است با کمبود معنویت. این هم دقیقاً مساوی است با اینکه آدمها ارتباطشان با پروردگار عالم دقیق تنظیم نکردند و خودشان متوجه نیستند که این ارتباط یک ارتباط وثیق نیست. اینجور افراد آدمهای مؤمنی چه بسا باشند، ولی خطرش اینجاست که در برخی از امتحانات سخت ممکن است یک دفعهای ایمانشان تبدیل بشود به ایمان مستودع و برگشتپذیر و ایمانشان را از دست بدهند.
ما اگر شاخص معنویت و اصلیترین شاخص معنویت را محبت به اولیاء خدا بدانیم آنوقت در دلمان دنبال این هستیم که مبادا این محبت کم بشود، مبادا این محبت اصلاً نباشد. به حدّی که به خاطر دور شدن از آنها از گناه بدم بیاید. به حدّی که بتوانم برای نزدیک شدن به وجود اولیاء خدا آدم خوبی بشوم. ما میتوانیم اگر میبینیم در دلمان آن محبت لازم نیست اینقدر استغفار کنیم تا محبت لازم را به اولیاء خدا پیدا بکنیم.
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید