۹۵/۰۵/۱۹

مسجد امام صادق(ع)/ محبت، راز معنویت - ج13

چه کسانی شایستۀ شهادت هستند؟ آن‌هایی که شایستۀ زندگی هستند، و خوب کار و زندگی می‌کنند

 حجت الاسلام پناهیان:

•  علم چاره‌ای ندارد جز اینکه عالی‌ترین سطح پیشرفت را در وجود کسانی که دل باصفایی دارند بکند. دانش‌آموزانی که خیلی برایشان مهم است راحت درس بخوانند، صفای باطن را در خودشان افزایش بدهند، یعنی علاقه‌های بد را کنترل و علاقه‌های خوب را تقویت کنند، بعد ببینند درس خواندن چقدر برایشان آسان می‌شود، بعد ببینند درس خواندن چقدر موجب خلاقیت‌شان می‌شود.

•  اگر کسی علاقۀ قوی مرکزی داشته باشد، خانواده‌دوستی، نوع‌دوستی و حتی طبیعت دوستی او چند برابر خواهد شد. شهید چمران، چنین شخصیتی پیدا کرده بود. راننده اش می‌گوید: ما در مسیری در جنگ داشتیم می‌رفتیم، یک‌دفعه‌ای گفت بایست! حالا جایی هم بود که تقریباً زیر دید دشمن بود، ما باید با سرعت ازآنجا عبور می‌کردیم. گفت نه صبر کن، ما فکر کردیم مثلاً موضوع مهم جنگی پیش‌آمده و ایشان می‌خواهد حتماً آن منطقه را شناسایی کند، که ازنظر نظامی خیلی مهم است! از ماشین پیاده شد رفت به سمت گلی که در میان خارها درآمده بود. کمی آن را نوازش و نجوا و راز و نیازی کرد و برگشت! ما شاخ درآورده بودیم که شما یعنی واقعاً کاری نداشتی؛ فقط می‌خواستی بروی این گل را از نزدیک ببینی؟ شهید چمران گفت: حیف نبود بی‌تفاوت از کنار این گل رد می‌شدیم؟ آن علاقۀ مرکزی، با آن محبت قوی محوری، روحش یک لطافتی پیداکرده که نسبت به گل حساس است.

•  اگر کسی محبت خوب مرکزی و قوی داشته باشد، محبتش به دنیا هم قوی‌تر خواهد شد.(نمونه‌اش همین داستان شهید چمران) آقا من خدا را دوست دارم، دنیا را هم دوست دارم، نمی‌شود! یک نفر آمد گفت آقا پس من به درد نمی‌خورم دیگر، چون من دنیا را دوست دارم! فرمود چطوری دوست داری؟ توضیح بده؛ گفت دوست دارم کارکنم، پول دربیاورم، فرمود برای چه دوست داری پول دربیاوری؟ گفت برای اینکه خانواده‌ام را سیر کنم، درراه خدا دستم برسد انفاقی بکنم، دین خودم را با پول حفظ کنم، پول نداشته باشم دینم ضعیف می‌شود. فرمود این حب‌الدنیا نیست؛ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّا لَنُحِبُّ الدُّنْیَا فَقَالَ لِی تَصْنَعُ بِهَا مَا ذَا قَالَ قُلْتُ أَتَزَوَّجُ مِنْهَا وَ أَحُجُّ وَ أُنْفِقُ عَلَى عِیَالِی وَ أُنِیلُ إِخْوَانِی وَ أَتَصَدَّقُ قَالَ لِی لَیْسَ هَذَا مِنَ الدُّنْیَا هَذَا مِنَ الْآخِرَةِ»(السرائر، ج3، ص564)

• اگر کسی دنیا را به خاطر خدا دوست داشته باشد علاقه به دنیای او هم قوی‌تر می‌شود. حرص بیشتری برای آبادی دنیا دارد. شما کدام آدم باغیرتی مثل حضرت امام دیدید که در نجات دنیای مردم حریص باشد؟ شما فکر کردید امام فقط می‌خواست دین مردم را نجات بدهد؟ حرکت امام علیه کاپیتولاسیون را ندیدید؟ عزت و شرف ایرانی، در سخنرانی امام موج می‌زد، انگار امام یک ملی‌گرای محض است.

•  اگر انسان آن محبت قوی و شدید را در قلبش داشته باشد، محبت‌های بدش را بیرون می‌کند و شما بدون اینکه کسی با شما چانه بزند، خیلی چیزها از چشمتان خواهد افتاد. بعد محبت‌های خوب دنیای شما را هم تقویت می‌کند. اصلاً تازه شما آماده می‌شوید برای زندگی و البته همان‌قدر که آماده می‌شوید برای زندگی، همان‌قدر آماده می‌شوید برای مرگ.

•  شما فکر نکنید شهادت‌طلب‌ها آدم‌های عقده‌ای و ورشکسته‌ای هستند که چون به هیچ جایی که میخواستند نرسیدند و می‌‌گویند دیگر دنیا به درد ما نمی‌خورد، خدایا ما را بزن برویم آخرت. طبیعتاً این جور آدم‌ها اصلاً شهید نمی‌شوند.

•  چه کسانی شایستۀ شهادت هستند؟ آن‌های که شایستۀ زندگی هستند، آن‌ها خوب کار می‌کنند، خوب زندگی می‌کنند. این‌ها بی‌هوا زندگی می‌کنند، بی‌خودخواهی، ‌منم زندگی خواهند کرد.

لینک تلگرامی: اینجا