پناهیان: این تفکر اشتباه است که «نباید تاجرپیشه باشیم»؛ این نوعی عافیت‌طلبی است! در جامعۀ ما مردم نوعاً در تجارت ریسک‌پذیر نیستند؛ مهمترین عارضۀ فرهنگی و نتیجۀ شوم آن هم در زندگی مردم «اسراف» است. متاسفانه ما یکی از اسراف‌کارترین ملت‌های دنیا هستیم.
پناهیان: کسی که زندگی خودش، بلکه احساسات و عواطف و افکار خودش را مدیریت می‌کند و در همۀ این مراحل با برنامه‌ریزی پیش می‌رود، طبیعتاً «رفتار» خودش را هم مدیریت می‌کند. چنین انسانی حتماً در مدیریت خودش «محاسبه» را خواهد داشت.
بعضی‌ها می‌روند غرب را نگاه می‌کنند، می‌گویند این‌ها چقدر منظم هستند و حسرتشان را می‌خورد. اگر در فرآیند منظم شدن آنها وحشی شدن پلیس نقش داشته و از سر ترس و ضعف و و از سر زبونی شهوت‌رانی، نه از سر انسانیت، نظم را رعایت می‌کند، بازهم نظمش، ارزش دارد؟
برخی والدین خیلی عادت دارند بدی‌های بچه‌هایشان را می‌شمارند این خیلی بد است. ولی بدتر از آن...
ما 24ساعته داریم با خدا پینگ پنگ بازی می‌کنیم؛ ببین توپ را کجای میز می‌اندازد؟ تو آنجا ضعف داری/ چطوری در جریان محاسبۀ نفس، صدای خدا را می‌شنوی؟ انگار خدا دارد می‌گوید: «دیدی امروز چه‌کار کردی؟ امروز من این‌را از تو پرسیدم؛ دوباره این امتحانِ را از تو گرفتم...»
