مؤثرترین مفهوم در حیات بشر، یک حسّ خوب به نام «ایمان» است

علاقۀ به حیات برتر، موتور وجود انسان است/ هوسِ رسیدن به حیات برتر، می‌تواند یک حسِ خوب را در انسان بیدار کند؛ این حس خوب علامت سلامت روحی انسان است!/ آن چیزی که ما را حرکت می‌دهد و به حیات برتر می‌رساند، یک حسِ خوب است به نام «ایمان»/ خلقت ما برای رسیدن به همین حس خوب است؛ برای اینکه به یک جایی برسیم که آن لذت برتر را ببریم! / حسِ خوب نسبت به حیات برتر، چگونه در انسان پدید می‌آید؟

در ادامه بخش‌هایی از پنجمین روز سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در دانشگاه امام صادق(ع) با موضوع «مؤثرترین مفهوم در حیات بشر» را به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیان معنوی می‌خوانید:

• علاقۀ به حیات برتر، موتور وجود انسان است، و اگر این علاقه در انسان بیدار نشود، او در واقع «مُرده» است. علاقۀ به حیات برتر به‌سادگی و با یک‌مقدار تلنگر، می‌تواند در انسان بیدار شود، چون أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: هر علاقه‌ای در انسان ضعیف می‌شود جز علاقۀ به حیات! آدم به هر علاقۀ دیگرش که برسد، کم‌کم نسبت به آن سرد می‌شود اما هیچ‌وقت از علاقۀ به حیات خسته نمی‌شود (...الملذات إلا و هو مملول إلا الحیاة؛ شرح نهج‌البلاغه/8/291)

• ما ابتدا زندگی خودمان را با مظاهری از حیات شروع می‌کنیم که به آن «حیات حیوانی» می‌گویند. این حیات برای انسان در نوزادی و کودکی هست، اما کنجکاوی‌های انسان کم‌کم او را از حیوان جدا می‌کند. اگر این کنجکاوی‌ها ادامه پیدا کند، انسان دوست دارد بفهمد پشت پردۀ این ظاهر حیات چیست؟

• هوسِ رسیدن به حیات برتر، می‌تواند یک حسِ خوب را در انسان بیدار کند؛ دنبال این حس خوب بگردید! مثلاً وقتی زندگی عرفا و شهدا یا اتفاق‌های معنوی را می‌بینید، دقت کنید که آیا یک «حس خوب» به شما دست می‌دهد یا نه؟ این حس خوب علامت سلامت روحی انسان است! آدم لذت می‌برد از اینکه ببیند یک کسی از یک حیات عمیق‌تری برخوردار است و از آن لذت می‌برد!

• هر کسی که حیات برتر داشته باشد، این حسّ خوبش، شما را می‌گیرد؛ البته اگر شما آدم باصفا و سالمی باشی. ابوذر، همین حسّ خوب را در اولین ملاقاتش با پیامبر(ص) پیدا کرد و بلافاصله ایمان آورد. حتی بعضی‌ها که از دور، نسبت به پیامبر(ص) نفرت داشتند، وقتی با ایشان مواجه شدند، یک‌دفعه‌ای از وجود حضرت، یک حس خوب می‌گرفتند و ایمان می‌آوردند!

• اینکه ما از یک حسّ خوب سخن می‌گوییم، مغایر عقلانیت نیست. چون عقلانی نیست که حیات انسان فقط یک حیات مادی باشد. نمی‌شود که این عالم پشت پرده نداشته باشد! عقلانیت به آدم می‌گوید که «انسان! تو نمی‌توانی به این حیات حداقلی اکتفا کنی، بلکه بیشترش را می‌خواهی؛ لذت بیشتر، محبت بیشتر، قدرت بیشتر، مهربانی بیشتر و فهم بیشتر می‌خواهی»

• ما در مرتبۀ اول، دنبال یک «حس خوب» هستیم! حالا این حس خوب، چگونه پدید می‌آید یا چگونه در انسان بیدار می‌شود؟ این حس خوب ممکن است از دیدن یک آدم‌حسابی-که این حسِ خوب را پیدا کرده- پدید بیاید. ممکن است از یک کلام برتر(مثل قرآن) پدید بیاید. ممکن است با تفکر پدید بیاید(یتفکرون فی خلق السموات و الارض) و گاهی هم یک آگاهی، یادآوری، تذکر یا تلنگر، این حس خوب را در آدم بیدار می‌کند.

• ممکن است در یک حادثه‌ای یک‌دفعه‌ای از این دنیا قطع امید کنی و خودت را به آن قدرت غیبی متصل کنی و یک‌دفعه‌ای آن حس خوب برایت پدید بیاید. ممکن است یک‌وقت دنیا با تو قهر کند و تو در غربت و تنهایی، با آن قدرتی که هیچ‌وقت از تو جدا نمی‌شود و در باطن عالم هست، ارتباط پیدا کنی. این اتفاق‌ها ممکن است بیفتد، و یک حس خوب پدید بیاید؛ یک حسّ خوب از یک حیات برتر!

• تمام شهوت‌رانی‌ها و رذالت‌ها و تمام این سرگرمی‌ها و جاذبه‌های پست دنیا، فقط برای این است که تو این حس خوب را پیدا نکنی! و از طرف دیگر، تمام حرف‌هایی که خدا زده هم برای این است که یک فضایی باز شود تا آن حس خوب را پیدا بکنی. ماجرای خلقت ما برای رسیدن به آن حس خوب است، برای اینکه به یک جایی برسیم که آن لذت برتر را ببریم!

• حالا این حس خوب چیست؟ این حس خوب، همان مؤثرترین مفهوم در حیات بشر است، و تنها چیزی است که ما را حرکت می‌دهد و به حیات برتر می‌رساند و در حیات برتر هم ما را حرکت می‌دهد و به اوج قله می‌رساند. این حس خوب را باید پیدا کنیم و روز به روز شدیدترش کنیم. این حس خوب «ایمان» است.

• وقتی به این حس خوب برسی، یعنی عمیقاً باور کرده‌ای که در پشت پردۀ غیب، خبری هست. و اگر به آن حس خوب نرسیده‌ای، یعنی تو هنوز، فقط خبر داری که یک خبری هست! باخبر بودن با آن حس خوب، فرق می‌کند!