۹۷/۰۲/۰۱

کلیپ تصویری | این کتاب ظاهرش سرزنشه، باطنش شیرینه!

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 03:22 دقیقه​
• منبع: زاویۀ دید در هنر حماسی/ ج9

• 03:22 دقیقه | کیفیت (پایین(4 مگابایت) | متوسط(13 مگابایت) | بالا(47 مگابایت) )
• آپارات: (ببینید)
• تلگرام: اینجا

متن:

«گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو»؛ «گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو، آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست.»

 امام صادق(ع) در یک کلامی می‌فرماید قرآن ظاهرش سرزنش است، باطنش شیرین است. راست می‌گوید امام صادق. می‌روی قرآن می‌خوانی، هی خدا دارد می‌زندت. می‌زندت! خیلی کم تحویل می‌گیرد خدا! مثلاً یک‌جایی فرموده: «اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ انگار نعوذبالله اشتباه شده باشد ها! بعدش بلافاصله یَک سیلی‌ای محکمی می‌خواباند تو گوش آدم، دَنگی صدا می‌دهد! «اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ آخر چرا اینجوری می‌خوانی حاج آقا؟ این «اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» دیگر مهربان است دیگر قشنگ‌تر بخوان یک کمی صدا را نازک کن. آقا بقیه‌اش را گوش بده. بقیه‌اش را گوش بده می‌فهمی من چرا اینجوری خواندم.

«اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»! بخوانید مرا تا من شما را اجابت کنم. «إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ»، ببین! به تو بگویم ها! کسی دعا نکند او را با خواری به جهنّم می‌برم! بقیه را همین‌جوری می‌برم. بابا داری می‌زنی!

مثلاً می‌فرماید شهدا را من کارشان را درست می‌کنم. اِ! تازه شما کارشان را درست می‌کنی؟ یعنی ما فکر کردیم خودشان کارشان درست است. نه من می‌بخشم‌شان. ها! بله بله ببخشید. «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ»؛ روزه بگیرید. نوشته شده بر شما. «کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ»؛ به قبلی‌ها هم نوشته بودیم. «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ‌»؛ شاید با تقوا بشوید. این یعنی تحویل نمی‌گیری دیگر خدایا. شاید، شاید. حالا برویم روزه را بگیریم ببینیم چی می‌شود حالا.

خدا هم ناز دارد، مگر به این سادگی‌هاست؟ همان اوّلش نازش را کرده دیگر در قرآن. «ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ»؛ ما روی هر کسی اثر نمی‌گذاریم. بابا خدا کوتاه بیا، روی ما هم بیا اثر بگذار خواهش می‌کنم! نخیر نه من، ببینمت! نه تو که متّقی نیستی برو کنار. حالا شما بگو خدا ما بخوانیم بعداً ببینیم حالا درست است یا غلط؟ نه همین اول به تو بگویم. درست است ها! اگر تو فکر می‌کنی غلط است خودت غلط هستی. «ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ»؛ خودت را جمع کن تا این کتاب هدایتت کند. یک کمی خودت را جمع کن.

قرآن ظاهرش سرزنش است، باطنش شیرین است. ‏راه نمی‌دهد هر کسی را به باطنش. مست می‌کند مست! «آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست» بگو، بگو.

«آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست، وآن دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست، وآن ناز و باز و تندی دربانم آرزوست.»