۹۵/۰۷/۱۹
دانشگاه امام صادق(ع)-اهمیت دعا برای رفع گرفتاری مسلمانان
پناهیان: جوان‌ها! شما باید مثل مسلمان‌هایی که در محاصرۀ داعشی‌ها هستند ناموس‌تان را در محاصره بدانید!/ آیت‌الله بهجت: چقدر رحمت خدا شامل کسی است که برای رفع این‌همه ابتلائات مسلمانان گریه و تضرع کند/ باور کنید که به دعای شما از مسلمین رفع بلا خواهد شد/ اگر برای مظلومین منطقه گریه نکنیم؛ دروغ می‌گوییم که «حسینی هستیم»!
- مکان: دانشگاه امام صادق(ع)
- زمان: 1395/07/14
- پی دی اف: A5 | A4
- صوت: دانلود | بشنوید
- مشروح
- فیلم: ببینید
- کلیپ صوتی: پیشنهاد دهید
- اینفوگرافیک: پیشنهاد دهید
حجت‌الاسلام پناهیان در بخشی از سخنرانی خود در چهارمین شب دانشگاه امام صادق(ع) – مشروحش را میتوانید اینجا(+) بخوانید- به اهمیت دعا برای مظلومان و و نقش آن در کاهش رنج‌های خودمان اشاره کردند که این بخش را در ادامه می‌خوانید:
آیت‌الله بهجت: چقدر رحمت خدا شامل کسی است که برای رفع این‌همه ابتلائات مسلمانان گریه و تضرع کند
- برای اینکه بتوانیم از رنج عبور کنیم، علاوه بر راه‌هایی که قبلا از آن صحبت کردیم، راه‌های دیگری نیز هست که برای عبور از رنج‌ها، ما توصیه شده است؛ از جمله صدقه دادن، زکات دادن، خوبی کردن و... هر وقت این وظایف بر سر راه شما قرار گرفت، انجامشان دهید. اینها راه‌هایی است برای برطرف کردن رنج و بلا؛ و همان‌طور که بیان شد، همۀ اینها راه‌های درستی است، اما آن راز نیست! آن راز می‌آید و همۀ اینها را پوشش می‌دهد. ان‌شاء الله در جلسۀ بعد به آن «راز» می‌پردازیم.
- یکی دیگر از راه‌ها برای عبور از رنج، «دعا برای رفع گرفتاری مسلمانان است. می‌خواهم بخشی از سخنان آیت‌الله بهجت(ره) را دربارۀ «لزوم دعا و تضرع برای رفع گرفتاری مسلمین» خدمت شما بخوانم. ایشان می‌فرماید: «چقدر رحمت خداوند شامل کسانی است که بی‌تفاوت نباشند، و برای رفع این همه ابتلائات و بلاهایی که برای مسلمانان و اهل ایمان وارد می‌شود گریه و تضرع و ابتهال کنند!»(در محضر بهجت/1/187) یعنی رحمت خدا شامل کسی می‌شود که بنشیند درِ خانۀ خدا زار زار گریه کند که چرا در سوریه این‌قدر دارند مردم را می‌کشند؟! چرا در عراق دارند این همه مردم را می‌کشند؟! چرا در بحرین و یمن دارند این همه مردم را می‌کشند؟!
- شما در هیئت‌تان و در عزاداری‌ها، حتماً به این مسائل توجه داشته باشید. گریه کنید، تضرع و ابتهال کنید! اگر این کار را نکنی چهره‌ات پیش خدا زشت می‌شود!
جوان‌ها! شما باید مثل مسلمان‌هایی که در محاصرۀ داعشی‌ها هستند ناموس‌تان را در محاصره بدانید!
- ایشان در ادامه می‌فرماید: «خداوند می‌فرماید -فلولا اذ جائهم بأسنا تضرّعوا؛ ای کاش آن هنگام که گرفتاری از جانب ما به سوی آنان می‌آمد تضرع و زاری می‌کردند- اگر مسلمانی در چین مبتلا بشود، ابتلای او ابتلای ماست! و ما باید خود را مثل او گرفتار بدانیم!»(همان)
- جوان‌ها! شما باید مثل مردم شهرهای سوریه، مثل کسانی که در محاصرۀ داعشی‌ها هستند ناموس‌تان را در محاصره بدانید! کسی بی‌غیرت نباشد برود مجلس امام حسین(ع) و بعد فکر کند که با امام حسین(ع) متصل شد! هیئت‌های ما باید رنگ دیگری داشته باشد؛ در این زمانه‌ای که به نام حسین(ع) و بخاطر حسین(ع) دارند برادران شما را قتل‌عام می‌کنند!
آیت‌الله بهجت(ره): اگر برای رفع گرفتاری مسلمین دعا و تضرع نکنید، بر سر خودتان هم خواهد آمد!
- آقای بهجت(ره) در جملۀ دیگری یک حدیث شریفی را می‌خوانند و بعد می‌فرمایند: «اکنون مردم عراق و شیعیان به ظلم صدام و آمریکا و متّحدانش گرفتارند، و بلا و آتش بر سرشان می‌بارد. اگر ما خود را به‌جای آنها بگذاریم، کأنّه بلا بر سر ما می‌بارد. آنها نه مقرّی ندارند و نه مفرّی. معاش هم ندارند، و در سرای خود بدون نفت و آب و برق و نان هستند. آیا درست است مسلمان‌ها این‌گونه مبتلا و گرفتار باشند و ما غافل باشیم و دست روی دست بگذاریم و حتّی حال دعا و توسل هم نداشته باشیم؟! مگر صاحب کار یکی نیست، مگر امور ما و آنها به دست یکی نیست؟! پس چرا به او متوسل نمی‌شویم و در رفع مشکلات و شداید و بلاها از او استمداد نمی‌کنیم و او را نمی‌خوانیم؟! اگر امروز ما در مصایب آنها شریک نباشیم، یعنی این که فردا هم اگر ما گرفتار شدیم، شما هم در مصایب با ما شریک نباشید!»(در محضر بهجت/3/229)
این حرف‌ها را یک عارف کامل دارد می‌زند. آقازاده‌شان به بنده می‌فرمودند در اخبار می‌گفت بغداد یک انفجاری شد تا دو روز ایشان حالش ناجور بود! بعدش یک دفعه‌ای وسط درس، درس را قطع می‌کردند، می‌گفتند: «می‌بینید چه جور دارند آدم می‌کشند!» می‌خواهید یک زندگی یک عارف را ببینید از نزدیک؟
- آقای بهجت(ره) تصریح می‌کنند که اگر برای بلا و گرفتاری مسلمین دعا و تضرع نکنید این بلاها و گرفتاری‌ها بر سر خودتان هم خواهد آمد، لااقل دعا بکنید!(در محضر بهجت/2/38)
آیت الله بهجت(ره): چگونه ما که از نیش یک پشه قرار و آرام نداریم، حاضر می‌شویم این همه تیر و بلا و عذاب بر سر مسلمانان بریزد؟!
- در جای دیگری می‌فرمایند: «نقل کردند که: کشتن هزار نفر در جبهه نظیر کشتن هزار گوسفند است. با این حال، ما هیچ متأثر نمی‌شویم، آیا خوب است فردا هم بلا بر سر تو بیاید و از کسی، سروصدا و فریاد بلند نشود و اصلاً متأثر نشوند، و چه‌بسا بالاترها هم متأثر نشوند. آیا ناراحت نمی‌شوی؟ اگر مورچه‌ای ما را گاز بگیرد قرار و آرام نداریم، و از گزیدن یک کک و پشه ناراحت می‌شویم، پس چرا بر سر مؤمنین و مؤمنات از زمین و هوا آتش و موشک می‌بارد ولی ما ناراحت نمی‌شویم؟ چگونه ما که از نیش یک پشه قرار و آرام نداریم، حاضر می‌شویم این همه تیر و بلا و عذاب بر سر مسلمانان بریزد!» (در محضر بهجت/2/ 316)
باور کنید که به دعای شما از مسلمین رفع بلا خواهد شد/ ثواب روضه‌های‌تان را برای رفع بلا از مؤمنین بگذارید
- خب ما الان فرصت داریم، در این محافل معنوی متوسل بشویم، گریه کنیم و خودمان را «آدم» به‌حساب بیاوریم! می‌دانید چه کسانی برای این مظلوم‌ها گریه نمی‌کنند؟ کسانی که خود را آدم حساب نمی‌کنند! می‌گویند «مگر ما در این عالم چه‌کاره هستیم؟! کی حرف ما را گوش می‌دهد؟!»
- باید باور کنید که به دعای شما رفع بلا-از مسلمین و مظلومین منطقه-خواهد شد. به دعای تک تک شما، تک تک آن گلوله‌ها بی‌ثمر خواهد شد! خودتان را آدم حساب کنید؛ از همین امشب، ثواب روضه‌های‌تان را برای رفع بلا از مؤمنین بگذارید، که اگر رفع بلا بشود در ظهور هم إن‌شاءالله تعجیل خواهد شد! کمااینکه در روایات ظهور هم آمده که چنین مشکلاتی در منطقه ایجاد می‌شود و بعد حضرت می‌آیند! خُب این یعنی ما باید خودمان را برای برطرف کردن این مشکلات آماده کنیم.
اگر برای مظلومین منطقه گریه نکنیم؛ دروغ می‌گوییم که «حسینی هستیم»!
- اگر ما در هیئت‌ها و سینه‌زنی‌ها و گریه کردن‌ها، برای این مظلومین منطقه گریه نکنیم، پس ما دروغ می‌گوییم که می‌گوییم «حسینی هستیم»! حالا که از ما فقط دعا و تضرع خواسته‌اند، اگر همین دعا را هم انجام ندهیم، دیگر چه خواهیم شد؟!
- مظلومین منطقه امیدشان به شماست؛ خیلی‌های‌شان دوست دارند این‌طوری مثل شما بنشینند و عزاداری کنند، اما نمی‌توانند! خیلی‌ها هستند که مثل شماها ننشسته‌اند عزاداری کنند، بلکه با بچه‌های‌شان خداحافظی کرده‌اند، با پدر مادرهای‌شان خداحافظی کرده‌اند و به‌جای عزاداری رفته‌اند بجنگند، و به‌جای سینه زدن، به سینه‌های‌شان گلوله اصابت می‌کند. در چنین شرایطی آیا درست است که ما هیأت بگیریم ولی برای اینها دعا نکنیم؟!
