۹۵/۰۷/۰۱

مستندات | آیت الله بهجت: اعتراف معاویه به فضائل امیرالمومنین(ع)/ معاویه: ما به خاطر دنیا با علی(ع) می‌جنگیم و الا به فضائلش معترفیم

معاویه جلوی مردم دوستش را صدا زد: از کجا آمدی؟ گفت: من عند عیّ جبانٍ بخیل. [معاویه گفت]: عیّ و جبان کیست؟ برای اینکه دل معاویه را به‌دست بیاورد، گفت: از پیش علی‌بن‌ابی‌طالب آمدم. معاویه حرف نزد. در خلوت او را صدا زد. یک کس دیگر هم بوده، به گمانم عمروعاص هم بوده در آن مجلس خلوت. گفت: می‌گویی عیّ و جبان و بخیل، مقصود تو کیست؟ گفت: علی‌بن‌ابی‌طالب. [عیّ یعنی] عاجز، کسی که بلد نیست حرف بزند. [معاویه] گفت: اما این‌که می‌گویی بلد نیست حرف بزند؛ تمام عالم جمع بشوند، در لسان به او نمی‌رسند. لسان او بر لسان همه غالب است. این‌که می‌گویی جبان است؛ احدی در شجاعت قابل مقابلۀ با او نیست. بخیل است؟! حاضر است به این‌که قوت شبانه‌روز خودش و واجب‌النفقه‌اش را نگاه بدارد و بقیه هرچه باشد، بدهد در راه خدا.
[آن شخص گفت]: تو که او را این‌جور می‌دانی، چطور با او می‌جنگی؟ [معاویه] گفت: آخر آن مُهر از دست ما می‌رود؛ اگر بخواهم [طبق این عمل] بکنم تمام بیت‌المال و تمام این چیزها که باید به امضاء من درست بشود، از دست ما می‌رود. من برای ملاحظه این دنیا این کار را می‌کنم، والاّ یقین دارم هیچ‌کسی به او نمی‌رسد.

منبع

اینجا

اخبار مرتبط:

متن روایت

روی عنه أن رجلا من أصحاب علی‏ علیه السّلام نزع إلیه، فأدخله علیه و عنده جماعة من أهل الشام و وجوه من معه من غیرهم، فقال له: من أین أقبلت؟
قال: من عند هذا العی الجبان البخیل- یعنی علیا علیه السّلام-. فسکت معاویة.
و قام عمرو بن العاص، فقال لمعاویة: أیها الأمیر لا یسرک من یغرک.
فقال له معاویة: اجلس یا أبا عبد اللّه و أنت کما قال الأول شعرا:

مهما تسرک من تمیم خصلة فلما یسؤک من تمیم أکثر

و کره أن یسمع ذلک من حضره، فلما انصرفوا احضر عمرو بن العاص، و أمر بالرجل، فادخل إلیه.
ثم قال له: من عنیت بالعی الجبان البخیل؟
قال: علی بن أبی طالب.
قال: کذبت و اللّه فیما قلت، و لو لم یکن للامة إلا لسان علی لکفاها. و ما انهزم علی قط و لا جبن فی مشهد من مشاهد حروبه، و لا بارزه أحد إلا قتله. و لو کان له بیتان، بیت من تبن، و بیت من تبر لأنفق تبره قبل تبنه.
قال الرجل: فإذا کان علی عندک بهذه المنزلة، فلم حاربته؟
قال: لأجل هذا الخاتم الذی من غلب علیه جازت طینته‏.