پناهیان: ویژگی‌های محبت خوب: 4. به نفع آدم باشد!

اگر محبوب به نفع آدم باشد، هر چه انسان بخواهد خودش را برای او فدا کند، آتش محبتش بیشتر شعله‌ور می‌شود؛ از بس که شرمنده می‌شود./ محبت خوب محبتی است که معشوق به نفع عاشق و به فکر باشد، و الا اولا خیلی ها را نمی‌شود به عاشقی دعوت کرد، و ثانیا خیلی از کسانی که در مسیر عاشقی هستند کم‌کم خسته می‌شوند و برمی‌گردند./ نگو اینها عشق حقیقی نیست. انسان این‌گونه است! رسول خدا(ص) می‌فرماید./ وقتی محبوب به نفع ماست، عاشق نشی ضرر کردی./ به دلت بگو: «ای دل من! کجا می‌روی؟ مرا بیچاره نکن! اگر عاشق خدا نشوم نابود می‌شوم! تمام منافعم اونجاست، بیا بریم!»

حجت الاسلام پناهیان:

ویژگی دیگری محبت عبارت است از اینکه یک محبت خوب باید به نفع آدم باشد.

اگر هر اقدامی که شما برای محبوبت انجام می‌دهی، او هزار برابر جواب دهد، خیلی شرمنده می‌شوی، و خیلی عاشق‌تر خواهی شد. چون تو برای منفعت او کار نکردی، ولی او به نفع تو کار کرده است. گرچه تو برای اینکه منفعتی از او بگیری کار نکردی، ولی او به نفع تو کار کرده .

در مسیر اربعین یکی از کسانی که از زوار پذیرایی می‌کرد با گریه می‌گفت: «من هرسال که برای اربعین هزینه می‌کنم ولی چند برابر برمی‌گردد و غصه‌ام این است که امام حسین(ع) اجازه بده یک‌بار برایش فداکاری کنم و ضرر بدهم، اما آقا نمی‌گذارد.» این بنزینی است که در آتش محبتش ریخته‌اند.

یک محبت خوب، خوبی‌اش این است که محبوب به نفع تو باشد. محبوب به فکر تو باشد و وقتی می‌بیند تو شیدای او هستی و ازخودگذشته هستی، حواسش به تو باشد و کارهایت را مرتب کند که تو فرصت عاشقی داشته باشی.

- آقا ما به خاطر منفعت عاشقی نمی‌کنیم! - خب عاشق خوبی هستی، ولی محبوب هم برای خودش برنامه‌ای‌ دارد. محبوب‌ترین دارایی انسان جان اوست. آن‌هایی که عاشقانه جان خودشان را درراه خدا می‌دهند، خدا می‌فرماید: می‌خرم. خدایا ما آمده‌ایم عشق‌بازی! خدا می‌فرماید: من به نفع تو چند برابر می‌خرم!

اشکال: محبت یعنی فداکاری پس چرا شما می‌گویید: محبوب باید به نفع آدم باشد؟

اگر محبوب به نفع آدم باشد، هر چه انسان بخواهد خودش را برای او فدا کند، آتش محبتش بیشتر شعله‌ور می‌شود؛ از بس که شرمنده می‌شود. اگر خواستید پای قرآن اشک بریزید، همین یک آیه کافی است: هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ»، خدا میگه: بندۀ من به من احسان کرده، می‌خواهم جوابش را بدهم! - «آخه خدا! ما چه احسانی می‌توانیم به شما داشته باشیم؟! تو بی‌نیازی، تو بزرگیُ چرا کارهای ما را اسمش را احسان می‌گذاری؟ من به نفع خودم اقدام کردم. خودت فرمودی «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ». مگر کسی می‌تواند به شما احسان کند؟»

محبت خوب محبتی است که معشوق به نفع عاشق باشد، و الا اولا خیلی‌ها را نمی‌شود به عاشقی دعوت کرد، و ثانیا خیلی از کسانی که در مسیر عاشقی هستند کم‌کم خسته می‌شوند و برمی‌گردند. نگو اینها عشق حقیقی نیست، انسان این‌گونه است! رسول خدا(ص) می‌فرماید: جُبِلَتِ الْقُلُوبُ عَلَى حُبِّ مَنْ أَحْسَنَ إِلَیْهَا وَ بُغْضِ مَنْ أَسَاءَ إِلَیْهَا(الفقیه، ج4، ص381) یعنی ذاتیِ قلب انسان است که هرکسی به نفعش هست را دوست دارد و از کسی که به ضررش باشد، بدش می‌آید. لذا اگر خدا به نفع ما نباشد، قلب ما اینگونه است که خودبه‌خود نسبت به این محبت سرد می‌شویم.

اگر با خداوند متعال عشق‌بازی کنید، هلاکتان می‌کند و این‌قدر آتش عشق شما را شعله‌ور خواهد کرد که حد و حساب ندارد. درحالی‌که اگر خدا به نفع ما نبود کم‌کم سرد می‌شدیم.

فایدۀ دیگر اینکه محبوب به نفع آدم باشد، این است که ادم نسبت به این محبت، احساس ضرورت می‌کند! بعد با این احساس ضرورت می‌تواند دلش را مجذوب و محصور محبوبش بکند! بگوید: «ای دل من! کجا می‌روی؟ مرا بیچاره نکن! اگر عاشق خدا نشوم نابود می‌شوم! تمام منافعم اونجاست، بیا بریم!» به دلت بگو! مگر تعارفه؟ بگو: « خوبه گرمای زندگی‌ام را از دست بدهم و دچار سردی و افسردگی روحی و کم‌انگیزگی برای زندگی بشود؟ خوبه بصیرت، فهم و خلاقیتم را از دست بدهم؟» وقتی محبوب به نفع ماست، عاشق نشی ضرر کردی.

دانلود صوت: اینجا