۹۴/۱۰/۱۷

متن:

«یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ یَا عَالِمَ السِّرِّ وَ الْهِمَمِ یَا رَبَّ الْبَیْتِ وَ الْحَرَمِ یَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْیَاءَ مِنَ الْعَدَم. سُبحانَکَ یا...»

تو می‌توانی از هیچ همه چیز درست کنی، پس می‌توانی من را هم آدم کنی عوض بشوم. منی که هیچ نیستم، یک چیزی هستم، به همان مقداری که محبتت را توی دلم گذاشتی که هستم. آنقدر که دوستت دارم که هستم، آنقدر که می‌خواهمت که هستم. اینها را که نمی‌توانی انکار کنی. من هم عوضم کن آدم بشوم. با من آشتی کردی یا نه؟ من را به آغوش کرم خودت گرفتی یا نه؟ به خودت قسم غریبم تنها هستم. کسی را توی عالم غیر تو ندارم عزیز دلم!

 «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا فَاعِلُ یَا جَاعِلُ یَا قَابِلُ یَا کَامِلُ».